ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΚΗ

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ

ΣΤΙΧΟΥΡΓΟΙ

ΜΟΥΣΙΚΟΙ

ΕΚΤΕΛΕΣΤΕΣ

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΣΚΟ

Η παρούσα αναδρομή ’63-’89 έχει την γενναιότητα να μην κρύβει τα λάθη της όσο κι’ αν συχνά ντρέπεται γι’αυτά.Λάθη μουσικά, τονικά ολισθήματα,φάλτσα κι’ακόμη λάθη άλλα, λάθη ζωής, στραβοπατήματα και βαρειές αποτυχίες, υπάρχουν όλα εδω, χωρίς συγκαλύψεις και ωραιοποιήσεις, όχι απο κάποια υστερία της αυθεντικότητας αλλα απο παραδοχή, αφού η παρούσα αναδρομή ’63-’89 ολοένα και περισσότερο βλέπει οτι τα λάθη της είναι διαφωτιστικά της ουσίας της και οφείλονται στον αισθηματικό της χαρακτήρα, στην αγχώδη της φύση και τέλος στην ενδιαφέρουσα ιδεολογική της προέλευση, μοναδικής κατά τούτο:Δεν λειτουργεί παρά μόνο δι’ αυθυπερβάσεως και συχνά στρέφεται εναντίον του εαυτού της.Έτσι λάθη του βίου και της μουσικής του, καθίστανται κατά τις ελπίδες του υπογράφοντος, συγγνωστά και πάντως αναπόφευκτα.
Η ζωντανή ηχογράφηση έγινε στις 25 και 26 Ιανουαρίου του 1990 στον χώρο με την ψευδομοντέρνα ονομασία “ZOOM” στην Πλάκα, κάτω απο τα μάρμαρα της Ακροπόλεως των Αθηνών και καμμιά άλλη εργασία ή επέμβαση εν συνεχεία δεν έγινε στο στούντιο, εκτός απο την εργασία του ψαλιδιού, της επιλογής και της μίξεως.Τα λάθη βγάζουν μάτι, μα αν είναι για να νιώσουμε καλύτερα την αλήθεια ας το βγάλουν.
Ευνόητο είναι ότι το παραπάνω δόγμα, μάλλον δεν θα μπορέσουν να συμμερισθούν οι σκληροτράχηλοι μισθοφόροι των ραδιοφώνων, οι συνδρομητές των περιοδικών υψηλής τεχνολογίας και οι ευπορούντες απελεύθεροιτων ασφάλτων μιας μουσικής φουσκωμένης απ’την γελοία της αυτοπεποίθηση.
Θα απογοητευτούν επίσης και οι μουστερήδες παλαιών και παραδόξων ηχογραφήσεων, διότι δεν θα βρούν εδώ ούτε νέγρους, ούτε συναυλιακούς ρεμπέτες, ούτε γύφτους δεξιοτέχνες ή μεσαίους γύφτους.Τέλος η χρονική περίοδος που καλύπτεται απο την αναδρομή ’63-’89, δεν είναι αρκετά παλαιά γι’ αυτούς και τίποτα το εξωτικό δεν διαθέτει, αφού δεν ερωτεύτηκε τον εαυτό της αλλά κάτι αλλιώτικο, που άπαξ και δια παντός εμπόδισε την τουριστική της ανάπτυξη.Τι να την κάνουν λοιπόν;Είτε αποσκοπούν στο να εξασφαλίσουν έδρα λαογράφου, είτε, τελευταίως στο να πουλήσουν προστασία σε μπουζουξίδικα τους έρχεται γιαούρτι.
Γιαούρτι επίσης έρχεται και για τους χιλιάδεςαγοραστές κασσετών για τις διακοπές του Πάσχα.Απο τέτοιες ηχογραφήσεις περιμένουν συνήθως-έμαθαν να περιμένουν- μια σειρά απο σουξέ.Αλλα σ’ αυτήν την ηχογράφηση, σουξέ δεν υπάρχουν.Υπάρχουν μόνο συντετμημένα ρεφραίν, ετεροσυγκολλημένα μεταξύ τους, έτσι ώστε να παράγεται νόημα διαφορετικό του αρχικού, αποσπάσματα εισαγωγών και επωδών και παραδίπλα άσματα σχοινοτενή που η μεγάλη χρονική τους διάρκεια πτοεί συνήθως τους εκδρομείς της Μεγάλης Εβδομάδος και ακόμη τραγούδια αφανή, απο δίσκους παλαιότερους, χαντακωμένα απο την τότε γειτνίαση τους με άλλα δημοφιλέστερα των ίδιων δίσκων, επανατοποθετούνται τώρα σ’ αυτή την αναδρομή κι’ αναδεικνύεται επιτέλους η αληθινή τους σημασία. Ολ’ αυτά μαζί, στροφές και αποσπάσματα, μελοποιημένες αφηγήσεις που κρατούν ώρα πολλή κι’ άλλα τραγούδια που ξέφυγαν απ’ την προσοχή του κοινού, είναι τώρα τοποθετημένα μεταξύ τους κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να κάνουνκάποιο νόημα συνολικώς.Ποιο είναι το νόημα;Το νόημα είναι το αίσθημα.Το αίσθημα του υπογράφοντος και ορισμένων, πολύ λίγων, συνομηλίκων του που ζούν στην Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα.Το αίσθημα τους, όπως γεννήθηκε, όπως διαμορφώθηκε μέσα στα χρόνια κι’ όπως συνεχίζει μ’ όλα του τα μικρά ή μεγάλα του λάθη, ώσπου να τα δώσει όλα.Γιατί αυτός είναι ο στόχος.Να τα δώσουμε όλα!
Εμεις λοιπόν, που επι τριάντα χρόνια, είδαμε τον έρωτα ως την μεγαλύτερη αξία του πολιτισμού, ως ένα άθλημα όπου ξεπερνάς τον εαυτό σου κι’ αποκτάς πάλι την αγνότητα σου, εμείς που αντιμετωπίσαμε τους ‘Ελληνες πολιτικούς χωρίς καμιά πίστη, ακριβώς για να διασώσουμε την σοβαρότητα του πολιτικού μας αιτήματος και χώρος μας ήταν η αριστερά -έτσι έπρεπε όσο εδιώκετο- αλλά μετά την αποκατάσταση της , παρ’ όλο το μέτωπο που ανοίξαμε στο εσωτερικό της, αυτή διευκόλυνε την κατάληψη του κράτους απο πρώην δηλωσίες και ροκεντρολλίστες αγρότες κι’ ετσι εμψυχώσαμε τον συντηρητικό χώρο – διότι αυτό έπρεπε τώρα, με τρόπο πιο διακριτικό ωστόσο, αφου τα περιθώρια τωνελιγμών μας στένευαν εξαιρετικά- ελπίζοντας σε μια διοίκηση ουδέτερη προς το πολιτικό μας πρόβλημα, ώστε να αποφευχθούν οι παραμορφώσεις εως ότου και αυτή διασπασθεί χάριν της φιλοπατρίας μας.Εμεις λοιπόν που δουλέψαμε, απορρίπτοντας κάθε- επαγγελματική συνέπεια- εναρμονισμένοι προς την βαθύτερη μας παιδεία και φλεγόμενοι απο την δημιουργία τ’ ουρανού, συχνά εναντίον της επαγγελματικής μας φήμης και πάντα ερήμην του ατομικού μας συμφέροντος , εμείς λοιπόν που επι τριάντα χρόνια σχεδόν, μεγαλώνουμε για να παραμείνουμε παιδιά, ας ακούσουμε τώρα αυτήν την αναδρομή, όχι σαν διάφορα κομμάτια του παρελθόντος, αλλά σαν ένα μόνο τραγούδιώσπου να μας βοηθήσει ο θεός ή τα τέκνα μας.
Καλό Πάσχα παιδιά!
Διονύσης Σαββόπουλος
Μάρτιος 1990